Στην ηλικία των 2-3 ετών το παιδί έχοντας κατανοήσει το περιβάλλον γύρω του, τα οικεία του πρόσωπα αλλά και το γεγονός πως μπορεί να κερδίζει την προσοχή των άλλων, αρχίζει να διεκδικεί περισσότερο. Το παιχνίδι και η συνύπαρξη με άλλα παιδιά είναι κρίσιμα σημεία για τη φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου και της προσωπικότητάς του, καθώς σταδιακά κατακτά βασικές αξίες και αρχές. Αυτό μπορεί να φανεί ιδιαίτερα κατά τη συνύπαρξή του με άλλους και ειδικότερα με συνομήλικα παιδάκια, όπου θα προσπαθεί έντονα να διεκδικήσει τα παιχνίδια. Μία φράση κλειδί για αυτήν την ηλικία είναι να επαναλαμβάνει την πρόταση «Είναι δικό μου», στην προσπάθειά του να αποκτήσει ό,τι θέλει. Πράγματι, η συμπεριφορά του μπορεί να είναι ιδιαίτερα κτητική, καθώς θέλει να έχει τον έλεγχο στο χώρο που κινείται, την προσοχή των άλλων αλλά και των παιχνιδιών του. Έτσι, το παιδί δεν δείχνει τη διάθεση και τη θέληση να μοιράζεται τα αντικείμενα που του ανήκουν, ενώ εάν το παροτρύνουν οι γονείς να μοιράζεται πράγματα, εκείνο αρνείται να το κάνει καθώς φοβάται πως δεν θα του επιστραφούν ποτέ.

Οι γονείς είναι πιθανό όταν βρεθούν αντιμέτωποι με τέτοια συμπεριφορά να ανησυχήσουν και να προβληματιστούν για τον τρόπο με τον οποίο το παιδί θα μάθει να μοιράζεται, ενώ μπορεί και αρνητικές σκέψεις να περάσουν από το μυαλό τους, ως προς τη διαπαιδαγώγηση που επιλέγουν για το παιδί. Κάποιες φορές οι γονείς μπορεί να αισθανθούν ντροπή, ιδιαίτερα εάν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, εάν το παιδί τους διεκδικεί έντονα κάτι και το αίσθημα πως δεν το διαπαιδαγωγούν με σωστές αρχές. Παρόλο που το παιδί θα προσπαθεί να διεκδικεί συχνά, δεν σημαίνει πως δεν θα μάθει να μοιράζεται στα επόμενα ηλικιακά στάδια και γενικότερα στη ζωή του. Το σημαντικό είναι πως στη δεδομένη χρονική στιγμή, που κατανοεί πως έχει την προσοχή όλων, μπορεί να εκπαιδευτεί μέσω της μίμησης από τους γονείς και να κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να μοιράζεται. Ένα σημείο που αξίζει να τονιστεί είναι το γεγονός πως μέσα από αυτήν την προσπάθεια διεκδίκησης, η οποία είναι απαραίτητη, το παιδί μαθαίνει να μοιράζεται, ως ένα πρώτο βήμα που θα του επιτρέψει στην πορεία να κατανοήσει την έννοια της συνύπαρξης, του συμβιβασμού αλλά και του διαλόγου. Πράγματι το παιδί μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία, μαθαίνει να «μπαίνει» στη θέση των άλλων και να κατανοεί τόσο τα δικά του όσο και τα συναισθήματα των άλλων.

Ένα πρώτο βήμα για τους γονείς είναι να κατανοήσουν πως η εκπαίδευση του παιδιού για να μάθει να μοιράζεται απαιτεί πολύ χρόνο, καθώς το παιδί στην ηλικία αυτή μόλις έχει κατανοήσει την έννοια της ιδιοκτησίας. Έτσι, η εκπαίδευση του για να μάθει να μοιράζεται θα ολοκληρωθεί στην ηλικία των 4 ετών, όταν σταδιακά θα χαίρεται να συνυπάρχει και να συνεργάζεται με τους άλλους. Με δεδομένο λοιπόν πως η διάρκεια αυτής της εκπαίδευσης είναι μεγάλη, απαιτείται χρόνος και υπομονή. Το παιδί δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να πιεστεί να μοιραστεί κάτι. Μία καλή ιδέα είναι να μυηθεί στην έννοια της σειράς, ώστε να κατανοήσει πως ένα παιχνίδι θα έρθει στα χέρια του όταν έρθει η σειρά του και να αποβάλλει τον φόβο πως το έχασε για πάντα. Οι γονείς σε κάθε περίσταση θα πρέπει να αυξάνουν το αίσθημα της ενσυναίσθησης του παιδιού, αναφέροντάς του πόσο άσχημα νιώθει ο φίλος του όταν δεν του δίνει το παιχνίδι του. Από την άλλη πλευρά είναι κρίσιμη και η επιβράβευση του παιδιού από τους γονείς, κάθε φορά που μοιράζεται οτιδήποτε καθώς αυτή θα του δώσει έναυσμα να το επαναλάβει. Τέλος, ο καλύτερος τρόπος εκπαίδευσης του παιδιού να μάθει να μοιράζεται δεν είναι άλλος από τη μίμηση. Βλέποντας τους γονείς του να δίνουν πράγματα, κατανοεί πως και το ίδιο πρέπει να μοιράζεται ενώ μαθαίνει να χρησιμοποιεί ευγενικές εκφράσεις όπως «ορίστε» και «ευχαριστώ».

Εάν σας άρεσε το παρόν άρθρο που διαβάσατε και βρήκατε ενδιαφέρον το περιεχόμενό του, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη και βοηθητική η άποψή σας .